Nowi, nowe, na nowo

Kiedyś z nowopoznaną osobą wymienialiśmy się adresem i niecierpliwie, często przez kilkanaście dni, oczekiwaliśmy listonosza. Dzwoniliśmy do siebie z budek telefonicznych, znając supertajny sposób wybierania numeru, ktory pozwalał na 30 sek. darmowej rozmowy międzymiastowej. Ktoś wymyślił internet, komputer w każdym domu, cz@ty i kawiarenki. Szturmem weszły fora internetowe, nasza-klasa, w końcu Facebook. Na koniec dopadł mnie Instagram. I blogger. 

I na każdym z tych etapów rozwoju techniki, elektroniki, serwisów społecznościowych było mi dane poznać ciekawych ludzi, nawiązać nowe znajomości, pozyskać przyjaciół na długie lata. Ale również sparzyć się, zaufać i oberwać obuchem w łeb.

I tak przechodząc przez wszystkie te odcinki swojego życia, na żadnym z nich nigdy nie podejrzewałam, że za chwilę pojawią się w moim życiu wartościowe osoby. Że będę pisać, dzwonić, spotykać się z nimi, pić kawę. Że tak oto poznaję kolejną pokrewną duszę, z którą rozumiemy się bez słów i równocześnie, w ten sam sposób kończymy wypowiadane zdanie. 

I jak zawsze byłam - znów jestem pełna wiary, optymizmu, euforii, że to już tak "for ever". 

Wszystkim tym osobom, po kolei, każdej z osobna jestem wdzięczna za to, co wnieśli do mojego życia, czego mnie nauczyli, jak mnie zmienili. Bo dzięki nim jestem dziś tym, kim jestem. Mam sto milionów dobrych wspomnień i ciągle tworzę nowe! Mam dobre, pozytywne osoby wokół, a czas doskonale odsiewa te, które mnie ranią i pozbawiają energii.

Nadszeł czas na nowe - nowych - się dzieje! Choćby tylko dlatego warto było założyć bloga.

Dziękuję.